Alweer 2 weken hier!!!!!!

Vandaag is het precies 2 weken geleden dat wij in Marakina City bij mijn broer en zijn gezin zijn neergestreken en we hebben ons nog geen moment verveeld.

Wat het tempo betreft zijn we al helemaal aan gepast slowly. Niemand hier kent het woord haast ( muv het verkeer) en aangezien wij genoeg tijd hebben gaat ons dat ook heel gemakkelijk af.

Marakina City valt samen met San Mateo, Quezon City, Antipolo en nog een aantal steden onder Manilla een totaal aantal inwoners is om en nabij 17 miljoen.

Jullie zullen begrijpen dat deze grote menigte een hele drukte geeft. Daarnaast is er overal en nergens lawaai. In de winkelcentra staat overal muziek aan, airco’s en ventilatoren geven de nodige impulsen. Op straat veel getoeter en verkeers lawaai.

Wij kijken nog steeds onze ogen uit (ben dacht ik zo langzamerhand al heel wat gewend).

Op straat is en blijft het een wirwar van kleurrijke Jeepney’s, trycylce’s, fietsers,taxi’s enz alles crost door elkaar. Men haalt links en rechts in. Voor spookrijders moet je ook niet vreemd opkijken en ook als voetganger ben je je leven niet zeker zelfs niet op een zebrapad. Er gebeuren hier dan ook veel ongelukken waarbij de nodige slachtoffers vallen.

Mijn broer vind het geen goed idee dat wij door dit land trekken met openbaar vervoer. De lonen zijn hier ontzettend laag dit geldt ook voor de buschauffeurs. Ze maken hele lange dagen en worden per trip betaald dus hoe meer trips hoe meer inkomen.

Een busreis naar het noorden kost al snel 13 uur. Op de bus is 1 chauffeur en conducteur aanwezig bij aankomst een uurtje of 2 slapen en dan gaan ze de zelfde rit weer terug.

Dit betekend dat wij onze plannen zullen moeten bijstellen.

Wij vallen af en toe van de ene verbazing in de andere. Zo worden de vuilniszakken hier 3 keer per week opgehaald, de auto komt luid bellend de straat inrijden de vuilnis mannen er hardlopend achter aan (30 graden en meer) en gooien de zakken over de hoge rand (totaal vanaf de grond zo’n 2,5 meter hoog)in de vuilniswagen. Onvoorstelbaar!!!!!!!!

Gister reden we in een bepaald deel van Antipolo waar men bezig is om de weg te verbreden. Door het vele en drukke verkeer zijn sommige straten te smal. Aangezien aan deze straat veel golfplaten woningen staan (lees huizen deels gemaakt van steen, hout en golfplaten) worden de huizen gehalveerd ( en ze zijn al zo klein) en mensen blijven er gewoon in wonen. Het is onvoorstelbaar als je ziet hoe een heel groot deel van de bevolking hier woont dan springen de tranen je in de ogen.

Ger gaat 's ochtends met Wiep mee naar de zaak en assisteert daar bij de elektronische apparatuur. Helemaal geweldig.

Ger is hier ook naar de kapper geweest voor degene die hem kent weet hoeveel moeite hem dat soms kost. Helemaal gelukkig kwam die terug. Haar prima geknipt, een hoofd-nek en schouder massage en dat alles voor de prijs van nog geen € 1,50.

Niet te geloven.

Minie en ik zijn vanochtend met een taxi vertrokken naar 1 van de grote winkelcentra. Ook een belevenis op zich. Hotsend en klotsend door het drukke verkeer af en toe strak op de remmen maar alla we zijn goed aangekomen. De afstand bedroeg zo’n 8 km voor de prijs van nog geen € 3,—

We hebben heerlijk gewinkeld en ons lekker laten verwennen met een Zweedse massage. Helemaal prima.

Tegen lunchtijd kwamen de mannen en hebben we gezellig met z’n vieren geluncht.

Michael is een echte basketbal fanaat hij traint elke dag een aantal uren en afgelopen zaterdag was er een toernooi. De happy Family zat om 8.00 uur 's ochtends op de tribune om hem aan te moedigen. Zijn zus Mackayla een echte supporter en moedigde hem geweldig aan. Hij scoorde 3 punten dus onze dag kon niet meer kapot.

Basketbal is hier wat voetbal bij ons is. Gedurende dit toernooi werd er op zaterdag en zondag van 8.00 - 22.00 uur teams aan het spelen zoveel animo is voor deze sport.

Tot zover weer even bijgepraat tot de volgende keer.

Oant sjen Ger & Diety