De traditie in de Filipijnen op kerstavond is veel eten en drinken met de familie en om middernacht de kinderen geld geven en kindervuurwerk afschieten.

Na een heerlijke maaltijd gezellig met z’n allen buiten na keuvelen en natuurlijk ontbreekt daarbij ook niet de alcoholische versnapering. Om middernacht krijgen de kinderen allemaal geld en wordt er ''kinder” vuurwerk afgestoken. Dit betekend sterretjes voor de kids en siervuurwerk.

Het is een heerlijke avond lekker temperatuurtje dus wordt het automatisch wat laat.

Palawan.

Op 25 december vertrekken wij voor een aantal dagen naar het eiland Palawan.

Palawan is recentelijk uitgeroepen tot het mooiste eiland van de wereld. Wij zijn dan ook heel benieuwd wat ons te wachten staat. Ik heb geen idee op welke criteria dit gebaseerd is.

's Ochtends vroeg zitten we allemaal paraat en wachten op Patrick de chauffeur die ons naar het vliegveld gaat brengen. Na zo’n 20 minuten is hij er nog niet dat wordt bellen. Maar helaas Patrick neemt de telefoon niet op een lichte paniek bij ons allen steekt de kop op. Na een half uur krijgt Wiep contact met hem. Hij is onderweg. Gelukkig!!!!

Wij hebben ondertussen de bagage al in de auto gezet. Het verkeer is ons goed gezind. De meeste mensen zijn nog in diepe rust, geen file’s en binnen het uur arriveren we bij het vliegveld.

Wat we nog nooit hebben meegemaakt is dat een vliegtuig eerder vertrekt wel later. Maar we kunnen vroeg aan boord en 25 minuten voor de uiteindelijk vertrektijd gaan we de lucht al in.

Na aankomst op Palawan in Puerto Princesa is het nog even wachten op ons transfer. Dan kunnen we aan de reis zo’n 60 km noordwaarts beginnen naar ons logeer adres. Dit ligt dicht bij de plaats San Rafael.

Op Palawan is 1 hoofdweg (2 baans) en vanuit het busje zien we prachtige begroeide bergen, rieten en stenen huisjes. Het is werkelijk een hele mooie groene omgeving.

Ons resort ligt aan het strand. Geweldig wat een pracht omgeving. Er staat behoorlijk wat wind resultaat mooie branding.

Island hopping

Op 26 december huren we een Bangka voor Island hopping. In de Honday Bay zo’n 1,5 uur varen hier vandaan liggen allemaal eilandjes die je kunt bezoeken. Wij spreken af dat we er 3 zullen aan doen.

Als de Bangka arriveert blijkt dat er geen banken op dat bootje aanwezig zijn maar dat we boven op dek op de voorraadbak moeten zitten dat kan nog een lage zit worden. Na veel klauter werk van onze (Hollandse kant) zijn we aan boord.

Het is een prachtige vaartocht. Het water is rustig en al deinend op de golven bereiken we het eiland Pandan.

Hier is een prachtig wit zandstrand aanwezig en je kunt er volop snorkelen en duiken.

De bemanning verwend ons weer met een heerlijke vismaaltijd en wij kunnen de zee in. Ik ben er helemaal klaar voor eindelijk kan ik m’n snorkel uitrusting gebruiken en niet onbelangrijk de onderwater camera van Cor.

Bij het ingaan van de zee is het allemaal zand dus laat ik de waterschoenen achterwege. Stom, stom had ik niet moeten doen!!!!!

Ik begin te snorkelen en na een tijdje wil ik gaan staan. Mis!!!!! Ik struikel over een rotsblok, bezeer mijn teen struikel nog een keer en bezeer mijn beide knieën. Probeer dan maar eens met goed fatsoen te gaan staan.

Foute boel gehavend en gekneusd kom ik uit de strijd. Nog geen foto gemaakt en geen vis gezien.

De bootmannen hadden bethadine bij zich en na rijkelijke bestrooid te zijn met dat goedje heb ik het voorlopig wel weer gehad.

Gelukkig vind Michael het ook wel heel interessant om tijdens het snorkelen foto’s te maken en ze zijn hartstikke goed gelukt.

Les 1 ga nooit zonder schoentjes hier het water in want onder water bevinden zich vele rotsen en prettig is anders.

In de middag komt er een behoorlijke wind opzetten. Dikke schuimkoppen op het water. We besluiten dat zolang dit duurt om geen ander eiland te gaan bezoeken dit ivm de ruwe zee.

Helaas voor ons blijft het hard waaien en als we zo rond 15.30 uur vertrekken naar ons resort waait het nog stevig windkracht 4,5. We hebben tegenwind en dansen behoorlijk op de golven richting hotel.

Dansen is sowieso niet mijn favoriete sport maar op het water helemaal niet. De vrouwen in ons gezelschap vonden het alle 4 niet echt leuk en de mannen beetje stoer?

Ik moest terug denken aan een dikke 20 jaar geleden toen we in Oman na een heerlijke bootdag uit de baai kwamen en het water ons om de oren en over de boot vloog. Dood eng vond ik dat. Maar na verloop van tijd kwam het besef als dit mijn laatste uren zijn laat ik dan niet angstig ten ondergaan. Die gedachte hielp toen en nu ook weer.

De bootmannen hebben ons netjes door de golven geloodst. Bij aankomst bij ons hotel stond er een stevige branding zodat we nog een behoorlijk stuk door zee moesten lopen om het hotel te bereiken.

Al met al een heerlijke dag.

Op 28 december hebben we een auto met chauffeur gehuurd en zijn we afgereisd naar de Crocodile Farming institute in Irawan en het Prison and Penal Farm in Iwahig. Op de terugweg langs Bakers Hillpark voor een lunch waar prachtige tuinen zijn aangelegd en de kinderen zich evt. kunnen uitleven in de ''speeltuin”.

Het Crocodile Farming Institute.

Deze is in 1987 opgericht met financiële steun van Japan. Hier kweekt men 2 soorten krokodillen, nl. de in brak water levende zeekrokodil en de in zoet water levende Filipijnse krokodil. Deze beide soorten zijn in in wilde staat op de Filipijnen heel zeldzaam geworden.

Er waren diverse krokodillen te ''bewonderen” dit varieerde van groot tot klein. Ze leven in kleine bakken een aantal grote krokodillen hadden een vijver tot hun beschikking. Ik had me er iets meer van voorgesteld.

In het park rond de farm waren grote kooien met diverse (pratende) vogels aanwezig. De kinderen vonden het prachtig en spannend nou ja daar gaat het dan tenslotte om.

De Prison and Penal Farm.

Een aantal jaren geleden hebben we een documentaire gezien op tv die ging over een dorp op een eiland in de Filipijnen waar gevangenen leven met hun gezin.

Dat sprak ons toen erg aan. Wat blijkt nu dit dorp ligt op het eiland Palawan nl. Iwahig

Bij binnenkomst moeten we ons bij de gard melden. In een boek schrijf je je naam, leeftijd, adres en het aantal personen tevens wordt de tijd van binnen rijden ingevuld.

Dan verwacht je op z’n minst dat bij het uitrijden de uitrij-tijd moet worden ingevuld en de auto wordt gecontroleerd op evt. verstekelingen. Niks is minder waar we kunnen zo uitrijden. Bijzonder!!!!!!!

Er leven totaal zo’n 2000 gevangenen Ze kunnen in betrekkelijke vrijheid leven en werken op het uitgestrekte grondgebied van de inrichting zoals de enorme rijstvelden, visvijvers en groentetuinen.

Door de opbrengst van landbouw, visserij en handnijverheid zoals houtsnijwerk met parelmoer inleg, windorgeltjes enz. is de open straf inrichting zelfvoorzienend.

Het dorp is bereikbaar via een onverharde weg en is opgezet uit verschillende delen nl. minder bewaking (bruine T shirts), meer bewaking (gele en blauwe T shirts) en strenge bewaking ((zwarte T shirts). Van deze laatste categorie mochten geen foto’s gemaakt worden. Zij verblijven binnen de 3 meter gesloten hoge muren van hun domein.

Gelijk bij het binnen rijden van het terrein wonen de gevangenen die minder bewaking hebben. Ze zijn herkenbaar aan het bruine T shirt wat ze dragen. Dit zijn ook de gevangenen waarvan hun gezin in dit deel met hen mogen samen wonen. Hun kinderen kunnen naar school buiten de poort en ook de overige gezinsleden kunnen zich vrij bewegen buiten de poort. De gevangenen uiteraard blijven aan de binnenkant van de afzetting.

De bewakers en overige medewerkers van deze straf inrichting wonen ook in dit dorp in mooie stenen huizen. De gevangenen zelf met hun gezinnen in de bekende rieten huizen met palmbladen enz.

Op het terrein is ook een kerk aanwezig deze wordt door de gevangenen goed bezocht. De streng bewaakte gevangenen (zwarte T shirts) mogen onder bewaking naar de kerk.

Verder in de nederzetting krijg je de mannen met de gele T shirts zij leven met elkaar in 1 gebouw en vertelden ons dat daar op dit moment 1433 mannen aanwezig zijn. Volle bak en niet echt fijn dus. Zij moeten zich regelmatig melden.

De mannen met de blauwe T shirts moeten om zich 17.00 uur na hun activiteit weer melden en worden dan weer opgesloten in hun gezamenlijk domein.

Niks geen eigen kamers, tv enz in deze nederzetting.

Wij spraken met een paar jongemannen waarvan 1 een straf heeft van 28 jaar en hiervan nu 15 jaar heeft uitgezeten. Hij vertelde dat hij de moordenaar van z’n tante heeft vermoord toen hij 17 jaar was en al sinds hij gevangen zit zijn familie niet meer heeft gezien. De ander gaf aan dat hij 15 jaar straf heeft omdat hij de verkrachter van z’n zus heeft vermoord.

Ook hij mist zijn familie en vroeg ons of we voor 1 dag zijn ouders wilden zijn. Geen punt als je daar iemand blij mee kunt maken alla.

Opvallend veel jongemannen komen uit de randsteden van Manilla zoals: Marikina City, Antipolo, San Mateo etc. De mannen geven aan dat ze hier beter uit zijn dan in een zwaar bewaakte strafinrichting en ze doen erg hun best tot goed gedrag in de hoop straf vermindering te krijgen. Tevens denkt niemand er aan om te ontsnappen dit is zinloos geven ze zelf aan.

Voor alle mannen onder de 35 jaar is het verplicht om Engelse lessen te volgen en ben je boven de 35 jaar dan mag je hierin je eigen tempo bepalen. Dit omdat er ''velen” boven de 35 jaar zijn die geen tot weinig onderwijs hebben gehad.

Tevens krijgen ze allemaal les in rekenen, budgetbeheer en gedragskunde.

De meeste gevangenen geven aan dat ze hun familie niet meer gezien hebben sinds ze gevangen zitten. De meesten komen uit straatarme gezinnen en dan is een reis naar Palawan niet te bekostigen.

Ze zijn dolblij als er bezoekers zoals wij in dit geval hun nederzetting komen bezoeken.

Bij het afscheid wensten ze ons Merry Christmas ( was al geweest maar dat blijft iedereen hier nog roepen) en een Happy New Year. Wij wensten hen allemaal een Happy New Year en alle sterkte voor de komende jaren.

Wij hopen van harte dat ook deze mannen na hun straf uitzitting een goed leven mogen hebben.

Op ons heeft het diepe indruk gemaakt en ook de kinderen vonden deze ontmoeting plezierig en gaf ons met elkaar weer stof tot napraten en nadenken.

Na afloop lekkere pizza gegeten in het Bakers Hillpark en lekker swingen in de speeltuin en een rondje prachtige tuinen bekeken met mooie pauwen en praat vogels. Daarna weer hotel waarts.

Tot zover eerst Palawan binnenkort volgt er meer over dit prachtige eiland.

Oant sjen Ger & Diety