Balibago

Wij hebben voor 7 dagen een resort geboekt in Balibago aan de kust dichtbij Lian.

De afstand van mijn broers huis naar Balibago is 132 km. hij biedt aan om ons te brengen. Fantastisch natuurlijk.

De afstand komt zo’n beetje overeen met Amsterdam-Leeuwarden waar je met een beetje mazzel 5-6 kwartier over doet.

De route naar Balibago is geweldig. Weer heel veel groen en het is ontzettend heuvelachtig.

Prachtige dorpen trekken aan ons voorbij naast de kleine wel bekende huisjes staan er ook hele mooie huizen. Het blijkt dat hier veel bekende Filipijnen een 2de ''optrekje” bezitten.

Je ziet inderdaad dat het er welvarende uitziet.

In de dorpen zijn veel mensen in de weer het maakt een levendige indruk niks geen ''slaap” dorpen/steden.

We komen dorpen tegen waar heel veel houtsnijwerk is. De prachtigste meubels, terrasmeubilair, bedden enz worden te koop aangeboden langs de kant van de weg.

Opvallend vind ik in Azië altijd dat er nooit 1 kraampje of winkel is die artikelen verkoopt maar dat er dan gelijk tientallen oprij dezelfde artikelen verkopen. De concurrentie is moordend op deze manier.

Daar waar voorheen de bomen stonden die nu gebruikt worden voor houtsnijwerk worden nu ananassen geteeld. Hele velden vol passeren de revue.

De marktkraampjes langs de weg liggen vol met heerlijk fruit en natuurlijk heel veel ananassen.

De weg naar Balibago is 2 baans en er rijden heel veel brommertjes en trycicles echt opschieten zit er niet in. De heenreis duurt dan ook 3.5 uur en de terugreis voor Wiep & Minie 5 uur. Dat is natuurlijk te gek een afstand van 132 km waar je visa versa 8.5 uur over doet.

Ons resort ligt aan het strand omringt door 2 authentieke vissersdorpjes. Geweldig!!!!!

Bij binnenkomst kijk ik mijn ogen uit wat mooi en puur maar wat vreselijk arm ziet dit dorp er uit. Via een deels onverharde hobbelige weg rijden we door het dorp om ons resort te bereiken.

's Avonds raken we met de eigenaar van het resort in gesprek. Hij heet Hans en is een Duitser die 28 jaar geleden dit resort hier heeft gebouwd.

Het resort is gebouwd in de vorm van een kasteel beschikt over 25 kamers een mooi zwembad en binnentuin en elke kamer heeft een leuk terras of patio. Erg knus opgezet.

Hans woont 5 maand hier en 7 maand in Duitsland waar hij op de grens van Frankrijk en Zwitserland een visbedrijf heeft en met name gesneden zalm importeert over de hele wereld.

Tevens heeft hij mensen in dienst in het resort afkomstig uit de nabij gelegen vissersdorpjes en betaald hij voor een aantal de opleiding zodat deze jongeren verder kunnen studeren.

Bij het krieken van de dag zo rond 6.00 uur zit ik op ons terras en geniet van het uitzicht op de vissersbootjes waarvan de mannen al weer druk in touw zijn. Ik zie alweer kinderen lopen langs de vloedlijn en hoor heel veel vogels tsjilpen, hanen gekraai en af en toe slaat er een hond aan.

De zon doet zijn best om door te breken en de temperatuur is aangenaam.

Geweldig wat een prachtige wereld!!!!!!

Na het ontbijt nemen we een kijkje in het dorp. Dat is andere koek. Wat een armoe. De mensen leven heel simpel in kleine huisjes/hutjes gewoon op onverharde grond. Met regen zal dat een enorme drab zijn.

De kippen en hanen scharrelen rond het huis evenals de vele kinderen hier.

De kinderen vermaken zich ook hier met de simpelste dingen zoals lege kokosnoten, fietsbanden enz. Speelgoed zoals wij dat in Holland kennen komen we hier niet tegen en helemaal games spelletjes en computers. De kinderen hebben veel plezier met elkaar en kunnen zich creatief uitleven ze hebben het reuze naar de zin en zo te zien verveelt niemand zich. Dat kennen wij wel anders.

Lemery

Met Hans brengen we een bezoek aan Lemery hier vind je nog veel huizen vanuit de Spaanse tijd.

Ze doen er alles aan om deze huizen zoveel mogelijk te restaureren. In deze stad staat tevens de grootste kerk van Azië nl de Basilica of St. Martin deze is ca. 450 jaar geleden gebouwd.

Op het moment dat wij de kerk bezochten vond er net een huwelijk plaats. Maar geen punt wij konden gewoon rond kijken.

Rondom de kerk stonden een paar scholen vandaar dat het er wemelde van honderden kinderen en trycicles om hen te vervoeren.

Bezoek aan de Taal-Volcano. Met Mirjam en Peter (afkomstig uit Duitsland) gaan we een bezoek brengen aan de vulkaan Taal (spreek uit Ta-al). Een belevenis op zich.

We moeten vroeg uit de veren want we reizen per auto, bus, tricycle en boot.

Vanuit het hotel brengt Toto de chauffeur ons met de auto naar Lian vandaar reizen we naar Tagaytay een prachtige route van zo’n 1,5 uur.

De conducteur komt langs voor de buskaartjes de kosten 150 peso (€ 2,85) enkele reis voor 2 personen. We krijgen de wereld aan buskaartjes want de kaartjes die ze verkopen zijn 5 of 2 peso per stuk.

Langs de route stappen er regelmatig verkopers de bus in die hun handelswaar aanprijzen dit varieert van veel snoepgoed tot kokosnoot taarten en pinda’s.

Aangekomen in Tagaytay begint de onderhandeling voor de brommertricycles. Wij besluiten om met z’n vieren 2 te nemen (de Filipino’s zitten wel met zo’n 8 - 10 personen erin) maar de bakjes zijn erg klein en wij passen er amper in. Ger achter op de brommer en ik in de bak er naast. Hotel stoot je hoofd niet dit geldt voor ons beiden want de overkapping is niet erg hoog. Maar ondanks dat een hele belevenis.

Ger verheugde zich al de hele tijd om in zo’n ding te rijden nou dat is gelukt maar eenmaal vind ie wel voldoende ( ik ook )

Aangekomen bij de Bangka kunnen we na al onze gegevens weer te hebben ingevuld aan boord. De schipper droeg regenkleding en na uitdeling van de zwemvesten kregen ook wij een stuk plastic toebedeeld.

Dit was ook wel nodig. Het meer was erg ruw en het (warme) water vloog over de boot. Na een tocht van ruim 20 minuten stappen wij ondanks het plastic drijfnat aan wal.

Het dorpje waar we aankwamen zag er ook armoedig uit. Veel paarden, koeien en kinderen.

De bedoeling was om met de gids 4,5 km te klimmen naar de vulkaan. Ger kreeg last van zijn voet (beetje gekneusd) waardoor het lopen pijnlijk werd. Voor ons beiden een goed excuus om met het paard verder bergopwaarts te gaan.

Boven aangekomen had je een prachtig uitzicht en in de vulkaan is een groot meer ontstaan het water is er 100 graden dus afdalen is niet mogelijk.

Daarna dezelfde route weer terug naar beneden en de Bangka in waar we wederom drijfnat uitkwamen.

Al met al een hele gezellige dag.

De rest van de week gaan we lekker relaxen en zondag weer naar Manila waar we dan maandag het vliegtuig pakken en koers zetten naar het eiland Guimeras.

Wordt vervolgd.

Oant sjen Ger & Diety