Even een up-date en bijpraten orkaan Ruby

Afgelopen week volgende wij nauwlettend de voorspelling rondom de nieuwe naderende orkaan Ruby. Dit heeft ons doen besluiten om voorlopig bij mijn broer te blijven in Marikina City en niet te gaan rondreizen.

Deze week stond in het teken van een heerlijke massage, lekker uit eten en rondkijken in de grote winkelcentra waar de kerstliedjes ons alweer tegemoet galmen. Ik ken ze zo langzamerhand allemaal uit m’n hoofd want vanaf onze aankomst horen we ze overal.

Speurtocht.

Een collega van mij heeft 48 jaar geleden in Manilla gewoond en had mij gevraagd indien mogelijk haar oude adres te bezoeken en foto’s te maken.Natuurlijk dat is een leuke speurtocht.

Aangezien de wijk waar zij woonde nu midden in het business centrum Makati ligt besloten we om zondag op onderzoek uit te gaan.

Zondag is nl. een rustige dag in Makati althans dat zijn de meeste zondagen met uitzondering van gister. Toen we daar aankwamen wemelde het van de politie met grote verkeersopstopping tot gevolg.

Achteraf bleek dat er veel buitenlandse ministers op bezoek waren in dit deel van de stad.

Na wat vraag werk aan deze en gene vonden we de wijk.

Helaas is die nu hermetisch afgesloten met een groot hekwerk en een security bij de poort.

Wij natuurlijk keurig het doel van onze komst uitgelegd maar helaas wij werden niet toegelaten. Zij gaven aan dat we eerst de bewoners van het huis moesten bellen met het verzoek om foto’s te maken. Ja en dan heb je een probleem als je niet weet wie de huidige bewoners zijn en ook geen telefoon nummer hebt.

Ik had heel simpel vooraf bedacht als we de straat en het huis hebben vragen we toestemming voor het maken van de foto’s en mocht er niemand thuis zijn ja……..dan maak je ze gewoon.

Het is nu beperkt gebleven bij foto’s van de borden en de naam van de wijk.

Orkaan Ruby--Filippijnen.

Wij krijgen van veel kanten vragen over de orkaan Ruby die momenteel over de Filippijnen raast. Op Facebook heb ik gister een bericht geplaatst. Aangezien niet iedereen FB heeft ook via deze site een berichtje.

Er zijn ondertussen zo'n miljoen mensen geëvacueerd met name op de eilanden in het oosten.

Tot nu toe zijn er gelukkig geen slachtoffers gevallen (al hoewel ik op internet in de Leeuwarder courant lees dat er 2 doden zijn gevallen).

Deze miljoen bewoners zijn ondergebracht in kerken en scholen. Bij ons zou een evacuatie heel wat voeten in de aarde hebben in de vorm van plaatsen van bedden (en hoeveel bedden op de vierkante meter ivm privacy), aanschaf matrassen, dekens, lakens enz. en natuurlijk het vervoer van dit alles naar de betreffende locaties.

Hier werkt dat een stuk eenvoudiger. De mensen zijn hier thuis gewend om op een deken of klein matrasje op de grond te slapen met elkaar in 1 vertrek. Betekend dat al die mensen hier nu met elkaar zij aan zij op de grond liggen honderden in 1 vertrek. Das andere koek!!!!!!!!

Wel is er ontzettend veel schade aangericht aan huizen, bomen, elektriciteit enz.

Het trieste van dit alles is dat ook vorig jaar dit gebied ernstig is getroffen door een aardbeving en de orkaan Jolanda waardoor er vele slachtoffers waren te betreuren en er heel veel schade is aangericht. De bewoners hier hebben net alles weer een beetje opgebouwd en dan ben je in 1 klap weer alles kwijt.
Degene die de foto's heeft gezien op FB of weblog van de huizen en stulpjes hier zullen begrijpen dat dit niet bestand is tegen zoveel windkracht.

De eerste voorspellingen waren dat de orkaan Ruby met windstoten van 250 - 285 km per uur het land zou binnenvallen. Op dit moment is hij iets in kracht afgenomen de windsnelheid is nu 140 - 170 km per uur met windstoten tot 200 km. Hij heeft een doorsnede van 500 km waardoor er op bepaalde plaatsen 10-30 mm regen kan vallen per uur. Hij komt iets langzamer het land binnen dan gedacht en wij verwachten hem in de loop van vanavond of dinsdagochtend vroeg hier in Marikina City. Het tijds verschil met Nederland is 7 uur. Het is hier nu 7 uur later dan bij jullie.

Wij merken echter al dat het weer hier verandert. Het wordt koeler en er komt meer wind.
We volgen nauwlettend het nieuws en de berichtgeving op tv. Meer kunnen we op dit moment niet doen de rest is afwachten op wat er gaat komen!!!!!!

We houden jullie op de hoogte.

De laatste voorspelling (8/12 8.00 uur plaatselijke tijd) is nu dat hij weer iets in kracht toe neemt en wij vanavond de bui en wind kunnen verwachten.

Overal worden voorzorg maatregelingen getroffen. Zo zijn de meters hoge billboards al leeg gehaald en daar waar mogelijk wordt alles extra vastgezet.

Uit voorzorg wordt hier ook de elektriciteit afgesloten en zullen wij dus zo lang dit duurt geen berichtgeving kunnen verspreiden.

Zodra dit weer mogelijk is horen jullie van ons.

Zonnige groet en oant sjen Ger & Diety

Bataan

Bataan.

Dinsdag zijn we met Wiep & Minie vertrokken naar het schiereiland Bataan. Het doel was om te kijken of er een leuk resort of iets dergelijks is waar we in het weekend naar toe kunnen met de kids.

Wij zijn van plan om dan alvast de rest van de week te blijven en zondag met hen terug te gaan naar Marikina city.

Bataan is een gebied wat noordelijk van Manilla ligt.

Via Google maps wordt aangegeven dat dit ca. 2 uur rijden bij hen vandaan is.

Nou waar Google die wijsheid vandaan heeft weet ik niet maar wij doen er in ieder geval ruim 4,5 uur over.

Voordat we de stad uit zijn is er al ruim een uur verstreken maar via de tolweg naar het zuiden gaat het betrekkelijk snel.

Zodra wij de tolweg verlaten begint de ''ellende''. Het is druk op de weg en er wordt gewerkt aan de weg. Kortom veel oponthoud. Daarnaast is er een hele slechte bewegwijzering.

Sowieso wordt er ook in de stad heel slecht aangegeven welke richting je moet volgen. Ik vind het elke keer weer knap staaltje werk van mijn broer hoe hij ons door de stad loodst.

Maar des al niet te min genieten wij allen van deze rit.

Er is weer veel te zien onderweg.

We passeren prachtige rijstvelden waar mensen druk aan het werk zijn om de rijst te bewerken. Bij 1 rijstveld stond ook een koe heerlijk te genieten van een rijstwater modderbad.

Daarnaast wordt er op sommige wegen een paar meter van de doorgaande weg afgezet en droogt iemand er zijn rijst.

Onvoorstelbaar dit soort zaken zijn in Nederland niet denkbaar.

Tevens is het een goede zaak om de Nederlandse bril af te zetten en proberen te kijken met Filipijnse ogen. Dit valt niet altijd mee.

Ik vind het nog steeds schokkend om te zien hoe een hele hoop mensen hier leven. Met name het leven van de bewoners op het platteland en de stad is een hemels breed verschil.

De huizen (in onze ogen krotten) zien er niet uit. De meeste ''woningen'' bestaan uit golfplaten, bamboe, hout of plastic en er zijn zelfs mensen die onder tentzeil leven. Ik blijf het dan ook gênant vinden om hier foto’s van te maken.

Vermakelijk om naar te kijken zijn de soms afgeladen tricycles ongelooflijk wat daar af en toe ingestouwd wordt.

Onderweg passeerden we ook het dorp Pampanga waar men nog steeds druk bezig is om de as te ruimen van de vulkaan Pinatubo.

In 1991 vonden een aantal krachtige erupties plaats met als gevolg enorme aswolken van meer dan 30 km hoog. Deze enorme asregen verspreidde zich over een gebied van wel meer dan 300 vierkante kilometer. Indrukwekkend!!!!!

Ondanks dat de omliggend dorpen tevoren waren geëvacueerd hebben 900 mensen deze ramp niet overleefd.

Op de grens van de provincie Bataan en Zambales ligt de Subic Bay.

Vlak voordat we hier aankomen passeren we een gigantische rots. Op deze rots is een gigantisch kerkhof aangebracht.

Over een lengte van wel 1 km. worden hier de doden begraven. Onvoorstelbaar en indrukwekkend.

In de Subic Bay vinden we het mooie resort White Rock.

Dit resort ligt aan het mooie zilverstrand aan de rand van een dorp waar echt de armoe van afstraalt. Het is erg rustig in het resort.

De volgende dag gaan Ger & ik op verkenning uit in het dorp. We willen wat fruit etc. inslaan dus op zoek naar een supermarkt en kijken of er nog leuke eettentjes zijn.

Nou dat kennen ze hier niet. Er zijn tig Sari-Saries (kleine buurtwinkeltjes waar je via het loket je inkopen doet) ook prima. We kopen lekkere zoete banaantjes en wat flesjes fris.

Ook restaurantjes zijn hier voor ons niet aanwezig. Geen probleem het eten in ons resort is uitstekend en de bediening uitermate vriendelijk.

De hele dag door worden wij door iedereen begroet en natuurlijk doen wij ons uiterste best om na de zoveelste begroeting vriendelijk en vooral glimlachend hen terug te groeten.

De eerste dag boffen we het blijkt dat tijdens de lunch een trio 1 bassist en 2 gitaristen een optreden verzorgen en ook bij onze tafel komt om ons toe te zingen. Oh help!!!! Leuk maar toch voelen we ons wat opgelaten.

Tevens gaan bij ons de raderen al stevig draaien in de trant van hoeveel geld geven wij hen want uiteindelijk is dat natuurlijk ook een beetje de bedoeling.

We doen maar een gooi en dit blijkt helemaal goud/goed want 's avonds vallen we alweer in de prijzen. Tzt Wiep maar eens vragen wat zo’n beetje de norm is hier.

De mensen verdienen hier echt geen hout de salarissen liggen zo’n beetje tussen de 330 en 500 peso per dag bij een 10- 12 urige werkdag wat neer komt op zo’n € 6,00 tot €9,00 per dag!!!!!!!!

Er werken hier momenteel heel veel mensen in dit resort. Men is druk bezig met uitbreiding van het resort er zijn dan ook veel bouwvakkers aanwezig die de hele dag in de gloeiende zon zwaar werk verrichten. Petje af!!!!

De tuinman knipt hier het gras met de heggenschaar en in 1 zwembad ( er zijn er 5 verschillende) wordt de bodem opnieuw in de primer gezet met een kwastje en daarna in de blauwe epoxy. Dit alles zonder handschoenen, mondkappen en ventilatie en zelfs is er 1 medewerker die dit alles op z’n blote voeten doet.

Niet te filmen.

Maar zo ben je er wel van verzekerd dat je lang aan het werk blijft.

Hier werkt het zo elke dag dat je werkt krijg je betaald. Dus blijf je thuis om wat voor reden (ziek, snipperdag enz) wordt niet betaald.

Hier kent men niet de luxe die wij in Nederland hebben van pensioen, AOW, bijstand en ww/ziekte uitkering en wat dies meer zij.

De ouderen zijn afhankelijk van kinderen en familie.

Ook hier komen de ''parelvissers'' hun waar aan de man brengen. Op het strand staan wij te praten met een parel/koraal verkoper en uit het niets duiken er plotseling 2 bootjes op die dezelfde waar verkopen.

Het is een hardgelag voor de verkopers dit geldt tevens voor de vrouwen bij het resort die hun koopwaar proberen te slijten. Ze zitten met z’n zessen bij elkaar en verkopen allemaal hetzelfde maar wel ieder voor zich. Als je bij 1 wat koopt voel je je haast verplicht om bij allemaal wat te kopen. Pffff wat een gedoe.

Wat wel grappig is wij schatten de Aziaten altijd veel jonger dan ze in werkelijkheid zijn maar omgekeerd doen ze dat van ons. Zij schatten Ger & mij allebei op 50 jaar. Leuk hè .

De reden is echter dat de meeste mensen boven de 55/60 jaar hier voor een groot deel versleten zijn door het harde werken en de vele zonnestralen en ws het eenzijdige voedsel. De mensen waar wij mee spraken eten 3 keer per dag rijst en soms een klein stukje vlees (kip of varken) of bv 2 gekookte eieren erbij die dan onder de hele familie van 6 personen verdeelt moet worden. Groente wordt niet veel gegeten.

We hebben nog een paar dagen te gaan hier in White Rock maar kunnen nu al stellen dat het fantastische dagen waren. Morgen komt de rest van de familie zich bij ons voegen ook weer heel gezellig. Zondag weer richting Marikina City en bedenken wat we daarna weer gaan ondernemen.

Tot de volgende keer.

Oant sjen Ger & Diety

Even bijpraten

Afgelopen week hebben we ons wederom niet zo druk gemaakt en dat heeft ook helemaal geen zin hier.

Alles kost de nodige tijd.

Als we ons met de auto verplaatsen (want lopen doe je hier niet) naar bv 1 van de vele grote en mooie winkelcentra dan zijn we afhankelijk van de verkeersdrukte al snel zo’n 1-2 uur onderweg. Betekend dat je met winkelen bijna een hele dag kwijt bent.

Omdat wij hier tot eind januari blijven en we tot 3 dec. een visum hebben zijn we vorige week op zoek gegaan naar bureau off Emigration. Een feest op zich.

Dit bureau bevind zich nl.in een winkelcentra maar staat slecht aangegeven.

Na tig keer vragen aan diverse security (en die zijn hier echt in hele grote getale aanwezig) kwamen we toch aan daar waar we zijn moesten.

Vooraf moesten we pasfoto’s laten maken want voor een visum heb je hier pasfoto’s nodig met een witte achtergrond en zonder bril. Dus Cor die van jou konden we niet gebruiken.

Na het maken van de pasfoto vielen we bijna van de stoel.

Ger en ik kregen allebei een A4 tje onder de neus gedrukt waarop we een keus moesten maken welk borstbeeld en kleding we uitkozen zodat ze daarop onze hoofden konden plakken.

Wauw spannend wat daar uit zou komen. Na een halfuurtje konden we de foto’s ophalen.

Oh help geen gezicht we hebben een schouderpartij van hier tot Tokio en het lijkt echt nergens op. Maar oké als dit de regels zijn dan zullen wij niet moeilijk doen.

We kregen beide 4 foto’s en een cdtje zodat we evt. nog meer foto’s indien nodig kunnen afdrukken. Nou dat denk ik niet!!!!!!!!!

Het bleek dat we een week te vroeg waren voor de aanvraag voor het visum. Geen punt we weten nu in ieder geval waar ze zitten en de foto’s zijn er klaar voor.

Donderdagavond zijn we gezellig uit geweest naar de Off The Grill waar ook de band Part III een optreden verzorgde.

Was heel gezellig.

Ook vanuit het publiek zijn er mensen die zich op het podium wagen en fantastisch zingen (geen karaoka) ook Minie heeft voor ons gezongen. Geweldig!!!!!

De Filipino’s zijn gek op eten en drinken. In no time zijn de tafels naast de emmers bier tevens bezaaid met eten en wordt er een stevig vorkje weg gewerkt.

Batangas.

Dit weekend zijn we met de hele famille (7 personen) naar het zuiden van Luzon afgereisd en belanden in Batangas.

Fantastisch. Omdat Mariel vrijdag tot laat in de avond colleges moest volgen zijn we zaterdagochtend vroeg vertrokken.

Om 5.00 uur rammelde de wekker en om 6.10 uur zaten we in de auto. Dikke pluim!!!!!

Het ontbijt gingen we onderweg inslaan. Bij de Jollibee werden de nodige inkopen gedaan zoals spaghetti, broodje hotdog en Ice tea en hete chocolade melk.

Dat laatste heb ik genomen want ik moet er niet aandenken om zo vroeg al aan de warme hap en die hotdog lachte me ook niet toe. Geen probleem ietsje minder mag best. Ik heb toch al het gevoel dat door het vele zitten, auto rijden etc. de kilo’s mij aardig weten te vinden.

Aangekomen in Batangas ( zo’n 4 uur rijden) op zoek naar een hotel.

We kozen voor Eagel Point. Geweldig wat een leuk hotel.

Het is opgebouwd in terras vorm en wij hadden vanaf onze waranda uitzicht op zee. Diverse zwembaden waren aanwezig en ook hele leuke terrassen en fantastisch eten en hele leuke bediening.

Daarnaast hebben we genoten van een prachtige zonsondergang.

Kortom een plek om terug te komen.

Zaterdag hebben we ons heerlijk vermaakt bij het zwembad lekker relaxen en de kids heerlijk zwemmen. Die waren 's avonds gevloerd.

Het hotel beschikt over een privé eiland met zilverzand strand waar je in een bootje in 20 min. naar toe gebracht wordt. Hier hebben we zondag gebruik van gemaakt.

De boot genaamd Lady Susan ( leuk hè Susanna) bracht ons met 3 bemanningsleden naar het eiland.

Via het hotel kon je eten bestellen wat in koelboxen meegaat en door de bemanning van de boot wordt klaar gemaakt.

Verder ging natuurlijk onze snorkel uitrusting mee en de onderwater camera.

Helaas bleek dat er veel kiezels waren en grote glibberige rotsblokken met koraal aanslag als je het water inging. Het snorkelen werd dus voor ons oudjes niks eerst volgende week maar schoentjes halen die ons tegen deze scherpe kiezels beschermen.

Michael en Mackayla hadden minder moeite met de kiezels zij hebben onder begeleiding gesnorkeld en vonden het geweldig in het water. Diverse schelpen zijn door Mickael & Mackayla naar onze tafel gebracht.

Het was een geweldig weekend.

Tot de volgende keer.

Oant sjen Ger & Diety

Alweer 2 weken hier!!!!!

Alweer 2 weken hier!!!!!!

Vandaag is het precies 2 weken geleden dat wij in Marakina City bij mijn broer en zijn gezin zijn neergestreken en we hebben ons nog geen moment verveeld.

Wat het tempo betreft zijn we al helemaal aan gepast slowly. Niemand hier kent het woord haast ( muv het verkeer) en aangezien wij genoeg tijd hebben gaat ons dat ook heel gemakkelijk af.

Marakina City valt samen met San Mateo, Quezon City, Antipolo en nog een aantal steden onder Manilla een totaal aantal inwoners is om en nabij 17 miljoen.

Jullie zullen begrijpen dat deze grote menigte een hele drukte geeft. Daarnaast is er overal en nergens lawaai. In de winkelcentra staat overal muziek aan, airco’s en ventilatoren geven de nodige impulsen. Op straat veel getoeter en verkeers lawaai.

Wij kijken nog steeds onze ogen uit (ben dacht ik zo langzamerhand al heel wat gewend).

Op straat is en blijft het een wirwar van kleurrijke Jeepney’s, trycylce’s, fietsers,taxi’s enz alles crost door elkaar. Men haalt links en rechts in. Voor spookrijders moet je ook niet vreemd opkijken en ook als voetganger ben je je leven niet zeker zelfs niet op een zebrapad. Er gebeuren hier dan ook veel ongelukken waarbij de nodige slachtoffers vallen.

Mijn broer vind het geen goed idee dat wij door dit land trekken met openbaar vervoer. De lonen zijn hier ontzettend laag dit geldt ook voor de buschauffeurs. Ze maken hele lange dagen en worden per trip betaald dus hoe meer trips hoe meer inkomen.

Een busreis naar het noorden kost al snel 13 uur. Op de bus is 1 chauffeur en conducteur aanwezig bij aankomst een uurtje of 2 slapen en dan gaan ze de zelfde rit weer terug.

Dit betekend dat wij onze plannen zullen moeten bijstellen.

Wij vallen af en toe van de ene verbazing in de andere. Zo worden de vuilniszakken hier 3 keer per week opgehaald, de auto komt luid bellend de straat inrijden de vuilnis mannen er hardlopend achter aan (30 graden en meer) en gooien de zakken over de hoge rand (totaal vanaf de grond zo’n 2,5 meter hoog)in de vuilniswagen. Onvoorstelbaar!!!!!!!!

Gister reden we in een bepaald deel van Antipolo waar men bezig is om de weg te verbreden. Door het vele en drukke verkeer zijn sommige straten te smal. Aangezien aan deze straat veel golfplaten woningen staan (lees huizen deels gemaakt van steen, hout en golfplaten) worden de huizen gehalveerd ( en ze zijn al zo klein) en mensen blijven er gewoon in wonen. Het is onvoorstelbaar als je ziet hoe een heel groot deel van de bevolking hier woont dan springen de tranen je in de ogen.

Ger gaat 's ochtends met Wiep mee naar de zaak en assisteert daar bij de elektronische apparatuur. Helemaal geweldig.

Ger is hier ook naar de kapper geweest voor degene die hem kent weet hoeveel moeite hem dat soms kost. Helemaal gelukkig kwam die terug. Haar prima geknipt, een hoofd-nek en schouder massage en dat alles voor de prijs van nog geen € 1,50.

Niet te geloven.

Minie en ik zijn vanochtend met een taxi vertrokken naar 1 van de grote winkelcentra. Ook een belevenis op zich. Hotsend en klotsend door het drukke verkeer af en toe strak op de remmen maar alla we zijn goed aangekomen. De afstand bedroeg zo’n 8 km voor de prijs van nog geen € 3,—

We hebben heerlijk gewinkeld en ons lekker laten verwennen met een Zweedse massage. Helemaal prima.

Tegen lunchtijd kwamen de mannen en hebben we gezellig met z’n vieren geluncht.

Michael is een echte basketbal fanaat hij traint elke dag een aantal uren en afgelopen zaterdag was er een toernooi. De happy Family zat om 8.00 uur 's ochtends op de tribune om hem aan te moedigen. Zijn zus Mackayla een echte supporter en moedigde hem geweldig aan. Hij scoorde 3 punten dus onze dag kon niet meer kapot.

Basketbal is hier wat voetbal bij ons is. Gedurende dit toernooi werd er op zaterdag en zondag van 8.00 - 22.00 uur teams aan het spelen zoveel animo is voor deze sport.

Tot zover weer even bijgepraat tot de volgende keer.

Oant sjen Ger & Diety

1 week Manilla

Onze eerste week in Manilla.

Via skype had ik Mackayla beloofd dat ik haar zou leren hoe ze een cake kan bakken. Gelijk de eerste dagen cake meel gekocht en samen met haar naar de winkel voor een bakblik. Nou dat viel niet mee. We zijn in verschillende winkels geweest maar geen bakblik te vinden dan maar een doosje Magnums en versiering mee voor de cake (M&M’s en koekjes uitgezocht door Mackayla) mee naar huis. Ook lekker!!!!

Aangezien we wel alle ingrediënten voor handen hadden hebben we 2 aluminium bordjes gebruikt voor de cake ging prima.

Ger had 2 koksmutsen voor ons gemaakt helemaal echt.

De cake vond na afloop gretig aftrek en was in now time op. Hij smaakte heerlijk dus voor herhaling vatbaar.

Massage

Ons al een paar dagen verheugend op zo’n heerlijke Aziatische massage zal het vandaag gebeuren. De rug massage gebeurt hier met het plaatsen van brandende kaarsen in plastic bakjes op je rug. Niks engs aan het voelt heerlijk ook de massage is zoals het hoort fantastisch. Na afloop mag ik nog 5 minuten blijven liggen en dan komt het………… bij het opstaan voel ik de rechterkant van mijn onderrug die is erg pijnlijk en stijf. Ik kan amper bukken en de kleren aankrijgen. Oh,oh dit was niet de bedoeling. Ger zit al buiten op mij te wachten en merkt op dat ik nogal overhaal naar links maw behoorlijk briek loop!!!!! Dat voel ik zelf ook ik hang behoorlijk over naar links.

Voor we verder gaan eerst maar een kopje koffie die nog geen 10 eurocent kost en heerlijk smaakt prima. Met beleid opstaan en lopen en de kuilen zoveel mogelijk ontwijken dan moet het lukken.

Naarmate de avond vordert wordt het steeds beter en de volgende dag is het ''leed'' geleden. Maar voorlopig niet terug naar die massagesalon. Elders maar weer een herkansing. Want eerlijk is eerlijk na 1 zo’n ervaring laat ik mij natuurlijk niet uit het veld slaan.

Uitgaan in Manilla:

Ook van het uitgaans leven moet je natuurlijk geproefd hebben als je hier bent. Donderdagavond naar het optreden van de band Part III. Fantastisch wat kunnen die lui spelen we hebben genoten.

Als je hier een biertje besteld krijg je gelijk een hele emmer met 6 flesjes in grote blokken ijs zo blijft het koel. Tevens krijg je nog een ijsemmer vol ijsblokjes waar je je biertje mee kunt aanvullen om het koel te houden. Nooit gedacht dat ik nog eens bier met ijsblokjes zou drinken.

School.

Op de Filippijnen wonen ontzettend veel kinderen. Van 6 - 16 jaar zijn de kinderen verplicht om onderwijs te volgen.

Er zijn 2 soorten scholen nl. de rijksscholen (rs) en particulieren scholen (ps).

In de (rs) zitten 80 kinderen of meer per klas. Ivm het grote aantal leerlingen (zullen ze bij ons jaloers op zijn) en de capaciteit van de scholen niet groot genoeg is wordt er in 2 ploegen les gegeven nl. van 07.00 - 12.—uur en van 13.00 tot 18.00 uur

Het aantal leerlingen op de particuliere scholen waar Micheal & Mackayla opzitten varieert het aantal leerlingen van 20 - 35 kinderen per klas. Zij krijgen les van 07.00 tot 14.30/15.30 uur.

Alle scholen hanteren een schooluniform en per dag zijn er voorschriften welk uniform en schoenen gedragen dienen te worden. Tevens dragen alle leerlingen een ID card en enorme tassen met schoolboeken. Veel kinderen worden met de schoolbus gebracht of door de ouders zelf. Bij de poort staat beveiliging.

Zonder ID card van school kun je als ''ophaler'' geen kinderen meenemen. Ik wordt nu zonder ID toegelaten omdat Mackayla mij heeft voorgesteld als haar Tita Diety from Holland en dat heb je toch ”even” een streepje voor.

Beveiliging.

Beveiliging kom je hier overal tegen. Bij elke ingang van de winkelcentra wordt de inhoud van je tas gecontroleerd en indien nodig wordt je gefoueerd plaats.

In de winkels zelf is enorm veel personeel aanwezig. Wij hebben de indruk dat er meer personeel rondloopt dan klanten. De bediening is uitermate vriendelijk en ze begroeten ons allemaal. Dit is natuurlijk erg leuk maar voor hen 1 keer en voor ons tig keer terug groeten en glimlachen.

Overal is de kerstversiering volop aanwezig en dit geeft veel kleur en gezelligheid. Beveiliging is ook bij de ingang van de wijken bij binnenkomst gaat de slagboom omhoog. Woon je niet in de wijk maar ga je iemand bezoeken dan laat je het rijbewijs achter bij de beveiliging en krijg je bij het verlaten van de wijk weer retour. Er wordt dus goed opgepast.

tot de volgende keer Ger & Diety

Manilla

Wij hebben er zin in!!!!!!!

Zondag 2 november is het dan zover onze reis naar de Filippijnen begint vandaag. Cor & Jannie staan rond 8.00 uur op de stoep om ons naar Schiphol te brengen. Wat een luxe!!!!!!

Op Schiphol aangekomen kunnen wij gelijk inchecken en daarna drinken we nog even een kopje koffie. Thea komt ons ook nog verrassen met een uitzwaai bezoek. Wat leuk!!!

Na het passeren van de douane en nog de nodige tax free inkopen kunnen we aan onze reis beginnen.

Na een voorspoedige reis van ruim 11.00 uur komen we aan in Hongkong. Hier hebben we 2 uur tijd voor de overstap naar Manilla.

Wanneer we allemaal zijn ingecheckt voor Manilla blijkt dat er iets (wat wordt niet vermeld) niet goed werkt. Wachten dus op de nodige mankracht om het euvel te verhelpen.

Al snel komen we er achter wat er niet goed werkt nl. de ventilatie. Het wordt steeds warmer en warmer binnen en al snel zitten we ons zelf koelte toe te wapperen met de safety card.

Maar het komt allemaal goed na een vertraging van 2 uur stijgen we op naar Manilla.

Op het vliegveld in Manilla wacht ons een warm onthaal. Mackayla heeft de Friese vlag meegenomen en hangt uit het raam naar ons te zwaaien. We kunnen hun dus onmogelijk over het hoofd zien. Verder worden we verwelkomt met bloemen en natuurlijk de nodige omhelzingen. Wat heerlijk om iedereen weer te zien.

Bij mijn broer thuis blijkt ook de nodige versiering aanwezig en ook hier weer de Friese vlag en met het oog op de Kerst ook al diverse kerstverlichting. In de Filippijnen begint men al vroeg met de Kerstversiering zo kunnen ze er nl.heel lang van genieten in de winkels schalt ons de let it snow enz al tegemoet.

Na deze lange reis doen we de eerste dag rustig aan. Even lekker acclimatiseren, koffers uitpakken en niet te laat naar bed zodat we aan de warmte en het ritme van hier kunnen wennen.

Werkbezoek

Dinsdag 4 november gaan we een bezoek brengen in de werkplaats van mijn broer waar de medewerkers druk bezig zijn met reparaties aan de fitness toestellen en het maken van nieuwe stoelen voor de fitness centra. Het zit er voor onze begrippen allemaal wat chaotisch en rommelig uit maar voor hier is dat heel normaal.

We worden hartelijk ontvangen en na de rondleiding en kennismaking willen Ger & ik graag even de wijk verkennen. De beveiliger vind het geen goed plan dat wij alleen op stap gaat dus onder haar begeleiding krijgen we een rondleiding door de wijk en tevens veel informatie. Leuk hoor.

Poseren

Bewoners en kinderen (dat zijn er heel veel) begroeten ons uitbundig en willen heel graag voor de camera poseren. Verbazing wekkend vind ik elke keer weer dat mensen het geweldig vinden om te poseren, heel tevreden zijn met het feit dat je hen de foto laat zien, ze zelf geen exemplaar ontvangen en dat een wild vreemde met hun foto loopt ''te pronken’’.

Straatbeeld.

Het verkeer is in onze ogen een dikke chaos. Het is ontzettend druk op de wegen, men haalt links en rechts in en 's avonds moet je niet vreemd opkijken als een groot deel van het verkeer geen verlichting aan heeft. Maar och dit alles went snel.

Desondanks maken de mensen een heel relaxte en blije indruk.

Bepalend voor het straatbeeld hier zijn met name de Jeepney’s en de fiets- en brommertaxi’s. Onder begeleiding van de beveiliger hebben wij ook gebruik gemaakt van een Jeepney. Dit is een feest op zich.

Omdat de bevolking hier aanmerkelijk kleiner is dan wij wordt het bij het opstappen zo’n beetje hotel stoot je hoofd niet. Bukkend naar binnen lopen valt niet mee omdat de chauffeur alweer gang zet zodra de laatste passagier zijn voet op het achterdek zet. Omdat iedereen overal de Jeepney kan aanhouden wordt er met veel kracht geremd en schiet je heerlijk naar voren of zijwaarts. Dus hou je goed vast!!!! of ga als haringen in een ton zitten.

Welkom

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op ons reisverslag.

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuweverhalenenfoto'svinden, en viade kaartweet je altijd precies waarwij onsbevinden en waarwijzijngeweest! Meer informatie over ons en de reis die we gaanmaken vind je inhet profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Wij zien jullie graag terug opons reisverslag en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je metons meereist!

Groetjes,

Ger & Diety